1. หลอดเก็บตัวอย่างไวรัสมีประโยชน์อย่างไร?
มันถูกใช้สำหรับการสะสม, การขนส่งและการเก็บรักษาไข้หวัดใหญ่, โรคไข้หวัดนก, โคโรน่าไวรัสและตัวอย่างไวรัสอื่นๆ เพื่อการสกัดและขยายในภายหลัง.
2. อะไรคือความแตกต่างระหว่างโซลูชันการเก็บรักษาแบบปิดใช้งานและแบบไม่ปิดใช้งาน?
หลังจากเก็บตัวอย่างไวรัสแล้ว, การทดสอบ PCR ไม่สามารถดำเนินการได้ทันเวลาที่สถานที่เก็บตัวอย่างทั่วไป, จึงต้องขนส่งตัวอย่างเช็ดไวรัสที่รวบรวมมา. ไวรัสจะสลายตัวอย่างรวดเร็วในหลอดทดลองและส่งผลต่อการทดสอบในภายหลัง. ดังนั้น, เมื่อจัดเก็บและขนส่ง, จำเป็นต้องเพิ่มน้ำยาถนอมไวรัส, และเพื่อจุดประสงค์ในการตรวจจับที่แตกต่างกัน, จำเป็นต้องใช้โซลูชั่นป้องกันไวรัสที่แตกต่างกัน. การเก็บตัวอย่างน้ำลายเป็นวิธีที่ไม่เป็นอันตรายและไม่เจ็บปวดเพื่อให้ได้ DNA, ส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็นสองประเภท: ปิดการใช้งานและไม่ได้ใช้งาน
โซลูชันการเก็บรักษาไวรัสแบบปิดใช้งาน:
ส่วนใหญ่เป็นสารละลายเก็บรักษาประเภทการสลายไวรัสที่ดัดแปลงโดยการสกัดกรดนิวคลีอิกและสารละลายการสลายตัว. ป้องกันผู้ปฏิบัติงานจากการติดเชื้อทุติยภูมิได้อย่างมีประสิทธิภาพ, แต่ก็มีสารยับยั้งด้วย, ซึ่งสามารถป้องกันไม่ให้กรดนิวคลีอิกของไวรัสถูกทำลายได้, จากนั้นเปิดใช้งานการตรวจจับในภายหลังโดย NT-PCR. และสามารถเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้องได้ค่อนข้างนาน, ประหยัดต้นทุนการจัดเก็บและขนส่งตัวอย่างไวรัส.
โซลูชันการเก็บรักษาไวรัสแบบไม่ปิดใช้งาน:
โดยหลักแล้วจะเป็นโซลูชันการเก็บรักษาของเหลวประเภทไวรัสซึ่งได้รับการปรับปรุงตามสื่อนำส่ง. สามารถรักษาการทำงานของไวรัสในหลอดทดลองและความสมบูรณ์ของแอนติเจนและกรดนิวคลีอิกได้, รักษาชั้นเคลือบโปรตีนของไวรัสไม่ให้สลายตัว, และรักษาความเป็นต้นฉบับของตัวอย่างไวรัสในระดับมาก. นอกจากการสกัดและตรวจจับกรดนิวคลีอิกแล้ว, นอกจากนี้ยังสามารถใช้เพื่อการเพาะเลี้ยงและแยกไวรัสได้.
จะเห็นได้ว่าตามสถานการณ์ต่างๆ, โซลูชันการเก็บรักษาประเภทต่างๆ ก็มีข้อดีและข้อเสียในตัวเอง, แต่ควรสังเกตว่าไม่ว่าจะปิดใช้งานหรือไม่ปิดใช้งานก็ตาม, หลอดเก็บตัวอย่างไวรัสก่อนเก็บตัวอย่างจะต้องถูกปิดใช้งานและฆ่าเชื้ออย่างเคร่งครัดเพื่อให้แน่ใจว่าหลอดอยู่ภายใน. ไม่มีจุลินทรีย์อื่นๆ, ทำให้ไวรัสสลายตัวหลังจากการสุ่มตัวอย่างหรืออิทธิพลอื่น ๆ ทำให้เกิดการตรวจจับที่ผิดพลาด.
หลังจากการสุ่มตัวอย่าง, หากคุณใช้เครื่องมือรวบรวมหรือวิธีแก้ปัญหาคุณภาพต่ำ, มันจะส่งผลต่อผลการทดสอบในภายหลังและยังทำให้เกิดผลบวกลวงสำหรับการวินิจฉัยผิดพลาดอีกด้วย. ดังนั้น, ขอแนะนำให้ใช้น้ำยาถนอมไวรัสคุณภาพดี.
หลอดเก็บตัวอย่างไวรัส Medico：
3. วิธีเก็บตัวอย่างไวรัส?
ขั้นตอนการเก็บตัวอย่างไม้เช็ดโพรงจมูกและไม้กวาดช่องปาก:
Nasopharyngeal swab การเก็บ
1. ศีรษะของผู้ป่วยเอียงไปด้านหลัง (ประมาณ 70 องศา) และยังคงอยู่.
2. ใช้ไม้กวาดเพื่อประมาณระยะห่างจากโคนหูถึงรูจมูก.
3. ใส่จากรูจมูกตรงไปที่ใบหน้า. ระยะห่างที่ลึกขึ้นควรมีความยาวอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของความยาวของติ่งหูถึงปลายจมูก. หลังจากเผชิญกับการต่อต้าน, คุณควรไปถึงช่องจมูก, พักสักครู่เพื่อดูดซับสารคัดหลั่ง (โดยทั่วไป 15-30s), และหมุนก้านสำลี 3 ถึง 5 ครั้ง.
4. หมุนเบาๆ เพื่อดึงสำลีออก, และจุ่มหัวไม้กวาดลงในหลอดเก็บตัวอย่างที่มี 2 มิลลิลิตรของสารละลายสลายหรือสารละลายเก็บรักษาเซลล์ที่มีสารยับยั้ง RNase.
5. หักก้านสำลีฆ่าเชื้อที่ด้านบนออก, ทิ้งหาง, ขันฝาท่อให้แน่นแล้วปิดด้วยพาราฟิล์ม.
การเก็บตัวอย่าง Oropharyngeal Swab
1. ขอให้ผู้ป่วยบ้วนปากด้วยน้ำเกลือหรือน้ำก่อน.
2. ใส่สำลีในน้ำเกลือฆ่าเชื้อเพื่อทำให้ชุ่ม.
3. มุ่งความสนใจไปที่ผู้ป่วยที่จะนั่งลง, เอียงศีรษะไปด้านหลัง, เปิดปากของเขา, และทำ “อา” เสียง.
4. แก้ไขลิ้นด้วยอุปกรณ์กดลิ้น. ไม้กวาดจะข้ามโคนลิ้นไปยังคอหอยด้านหลัง, ช่องต่อมทอนซิล, และผนังด้านข้าง.
5. ขั้นแรกให้ใช้ผ้าเช็ดทำความสะอาดต่อมทอนซิลคอหอยทวิภาคีไปมาอย่างน้อยที่สุด 3 ครั้ง, แล้วกลืนผนังด้านหลังเป็นอย่างน้อย 3 ครั้ง, โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 3 ถึง 5 ครั้ง.
6. ดึงสำลีออกเพื่อป้องกันการสัมผัสลิ้น, ต่อมใต้สมอง, เยื่อบุช่องปากและน้ำลาย.
7. จุ่มหัวไม้กวาดลงในน้ำยาถนอมอาหารที่มี 2 ถึง 3 มล. ของไวรัส. 8. หักก้านสำลีฆ่าเชื้อบริเวณใกล้ด้านบนออก, ทิ้งหาง, ขันฝาท่อให้แน่นแล้วปิดด้วยพาราฟิล์ม.
